پایان سفر رئیس جمهور به نیویورک، همراه با دادن وعده ای درباره اصلاح رویه آمریکا در اجرای برجام بود. دکتر روحانی در جریان سفر به آمریکا و حضور در مجمع عمومی سازمان ملل، بدعهدی های ایالات متحده آمریکا در مسیر اجرایی شدن برجام را به چالش کشید. آقای روحانی پس از بازگشت از سفر نیویورک در این خصوص اعلام کرد:

“در جلسه وزرای کمیسیون مشترک نظارت بر اجرای برجام، همه به آمریکا گفتند که این مواردی که انجام می دهید با برجام منطبق نیست و آمریکا قول داد که این روند را اصلاح کند. به اعتقاد من این خیلی مهم است که در اولین جلسه مشترکی که تشکیل می شود، 6 کشور موضع جمهوری اسلامی ایران را دارند، این هم توفیقی بود. به دلیل این که ما هم باید از فضای برجام استفاده کنیم و اگر تخلفی می بینیم با قاطعیت برخورد کنیم.”
همچنین در جریان سفر نیویورک، آقای ظریف وزیر امور خارجه کشورمان نیز صراحتا رویکرد وزارت خزانه داری دولت اوباما در ممانعت از انجام معاملات بانکی با ایران را به چالش کشید و خواستار اصلاح این روند شد.
تحلیلگران مسائل بین الملل، طرح موضوع فروش بویینگ به ایران را نیز در بحبوحه سفر رئیس جمهور کشورمان، دستاوردی قابل توجه برای ایران می دانند، هر چند که هنوز ابعاد این مسئله شفاف نبوده و برای به آزمون کشیدن این فرضیه نیاز به زمان داریم. در خصوص کلیت سفر رئیس جمهور کشورمان به نیویورک و نکات و مواضع مطرح شده در این سفر (خصوصا در مورد برجام) نکاتی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد :
نخست این که مباحث مطرح شده در جلسه کمیسیون مشترک برجام نشان داد که ایالات متحده آمریکا پس از هشت ماه از اجرایی شدن توافق هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 به وعده ها و تعهدات خود پایبند نبوده است. این بی تعهدی، هم از سوی کنگره (مجلس نمایندگان و سنا) و هم از سوی وزارت خزانه داری آمریکا صورت گرفته است. از این رو اوباما و دولت او، خود به صورت مستقیم در این بی تعهدی دخیل بوده اند.
نکته دوم این که تذکر ایران و 5 عضو از اعضای 1+5 (فرانسه، انگلیس، آلمان، چین و روسیه) به ایالات متحده آمریکا در خصوص لزوم عادی سازی روابط بانکی با ایران قابل تحسین است. با این حال موضوع اصلی اینجاست که چرا طی هشت ماه اخیر و به رغم اصرارهای دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان، دیگر اعضای 1+5 مواضعی قاطعانه و عملیاتی در مقابل کارشکنی های بانکی ایالات متحده اتخاذ نکرده اند؟ جمهوری اسلامی ایران طی ماه های اخیر بارها بر بی تعهدی ایالات متحده در قبال برجام و مفاد آن تاکید کرده بود، اما این تاکید مکرر، با سکوت اعضای غربی 1+5 مواجه شد.
نکته سوم به عدم طرح موضوعات موشکی در جلسه کمیسیون مشترک برجام باز می گردد. چنانچه فدریکا موگرینی مسئول هماهنگ کننده اعضای 1+5 اعلام کرده است، در این جلسه بحثی در مورد توان موشکی ایران صورت نگرفت، زیرا وفق سند برجام، فعالیت های موشکی ایران ناقض توافق هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 نیست. با این حال شاهد هستیم که به واسطه فعالیت های دفاعی و موشکی جمهوری اسلامی ایران (که همواره یک الزام محسوب شده و ضرورتی اجتناب ناپذیر است)، ایالات متحده آمریکا علیه توافق مشترک هسته ای کارشکنی کرده و سعی در ایجاد پیوند میان این دو مقوله دارد، بنابراین در اینجا باید میان مواضع اعلامی و اعمالی اعضای 1+5 ، مخصوصا ایالات متحده آمریکا در قبال توان موشکی ایران و ارتباط آن با برجام همخوانی وجود داشته باشد.
نکته چهارم معطوف به آینده برجام است. در شرایطی که حتی شرکای اروپایی آمریکا (به همراه چین و روسیه) بر بی تعهدی آمریکا در قبال برجام اذعان کرده و آمریکا نیز در ظاهر تعهد داده است روال موجود را اصلاح کند، تکلیف دستگاه سیاست خارجی ما چه خواهد بود؟

واشنگتن نشان داده است در قبال تعهدات بین المللی خود به هیچ عنوان پایبند نیست. از این رو در عین اینکه باید با روحیه ای مطالبه گرایانه، آمریکا را در خصوص  عمل به تعهدات برجامی خود تحت فشار قرار داد، نباید با نگاهی خوشبینانه وعده آمریکا مبنی بر اصلاح رفتار و رویکرد این کشور را پذیرفت. تجربه نشان داده است که اتخاذ نگاهی خوشبینانه نسبت به وعده های ایالات متحده آمریکا، ثمره ای جز خسران نخواهد داشت. بنابراین وعده آمریکا مبنی بر اصلاح رویکرد خود در قبال سند برجام، نباید موضع و گارد بسته ما در مقابل واشنگتن را از بین ببرد. این تنها راه موجود، برای در منگنه قرار دادن شیطان بزرگ برای عمل به تعهدات خود خواهد بود