این روزها بار دیگر تب سینما در جامعه بالا گرفته است. تصمیم برای رفتن به سینما و دیدن فیلم سینمایی محمد رسول الله و یا تحلیل و توصیف‌های مردمی از مشاهدات خود از این فیلم مسائلی است که کمتر کسی این روزها آن را نشنیده و باشد. این بار بحث داغ محافل اجتماعی از دنیای سیاست و اقتصاد بیرون آمده و جلوه جدید فرهنگی به خود گرفته است.

 

 

 

در روزهایی که سینمای کشور به سمت و سوی پوچ گرایی می‌رود و ساخت انواع فیلم‌ها با محتوای دم دستی یا به عبارت بهتر بدون محتوا در ژانرهای مختلف بیشتر و بیشتر می‌شود، «محمد رسول الله» ناجی سینمای ایران شده تا شاهد آشتی دوباره مردم با هنر هفتم باشیم.

 

 

همزمان با اکران شاهکار تاریخی مجید مجیدی کارگردان با تجربه سینمای ایران شاهد حضور چشم‌گیر مردم در سالن‌های سینما هستیم. مدت‌هاست سینماهای کشور چنین فضایی را به خود ندیده است. فضایی که مملو از شور و هیجان است و مردمی که این بار دلیل آمدنشان به سینما تنها پر کردن اوقات فراغت و یا تفریح در کنار خانواده نیست.

 

 

فیلم سینمایی محمد رسول الله در حالی به روی پرده سینما رفته است که هر روز حضور و اشتیاق مردم برای دیدن آن بیشتر می‌شود؛ چرا که احساس رضایتی که پس از دیدن این فیلم در مردم ایجاد شده است سبب ترغیب دیگران می‌شود. این موضوع را به خوبی می‌توان در آمار چند روزه فروش این فیلم مشاهده کرد.

 

 

این فیلم که تنها دوره کودکی و نوجوانی پیامبر اکرم (ص) را به نمایش درآورده است می‌تواند پاسخگوی بسیاری از سؤالات ذهنی مخاطبان باشد و این دلیل موجه بسیاری از کسانی است که برای دیدن فیلم به سینما آمده‌اند.

 

 

 

محبوبه عظیمی از جوانانی است که در روزهای نخست اکران فیلم به سینما آمده است. در مورد این فیلم اینگونه اظهار می‌کند: "همیشه در مدرسه و دانشگاه یا مناسبت‌های مذهبی در مورد حضرت محمد (ص) شنیده بودم. مثلاً داستان به دنیا آمدن ایشان در سال عام الفیل و یا اینکه شنیده بودم سپاه ابرهه به وسیله پرندگان نابود شدند. اما همیشه چگونگی این اتفاقات و رویدادها در زمان آن حضرت سؤال بود. یکی از دلایلی که مرا برای دیدن این فیلم ترغیب کرد کنجکاوی برای رسیدن به سؤالات ذهنی‌ام بود."

 

 

علی رضایی طلبه جوانی است که دلیل آمدنش به سینما را اینطور مطرح می‌کند: "علاقه مند بودم جلوه ظاهری آنچه در دوران طلبگی خوانده‌ام را ببینم علاوه بر اینکه مشاهده جزئیات زندگی حضرت محمد (ص) در قالب فیلم سینمایی برایم جذابیت زیادی دارد."

 

 

محمد رسول الله از فیلم‌های فاخر سینمای کشور به حساب می‌آید که پروسه‌ی ساخت آن سال‌ها به طول انجامیده است. بنابراین عجیب نیست اگر این فیلم اولین فیلم 3 ساعته‌ی سینمای ایران باشد. جلوه‌های ویژه و سکانس‌های جذاب فیلم به گونه ای است که مخاطب را در همه مدت به دیدن ادامه آن ترغیب می‌کند. رغبت تا جایی ادامه می‌یابد که در پایان فیلم این اشتیاق در مخاطب وجود دارد که مابقی دوران زندگی حضرت را از پرده سینما مشاهده کند.

 

 

با اینکه مجیدی برای ساخت این فیلم تلاش بسیاری داشته است اما به حق می‌توان گفت در مجموع به خوبی توانسته جلوه رحمت‌گستر از پیامبر اسلام و همچنین دین مبین اسلام را به نمایش بگذارد.  

 

 

 

محمد رسول الله در زمانی اکران شده که هتک حرمت‌ها از سوی رسانه‌های بیگانه مانند شارلی ابدو به تازگی موجی از اعتراض مسلمانان را در پی داشته است. اکران این فیلم می‌تواند بهترین و کوبنده‌ترین پاسخ به کسانی باشد که خود را پشت دیواری از توهم به نام دموکراسی و آزادی بیان پنهان کرده‌اند و به این بهانه مقدسات میلیاردها انسان را دستمایه‌ی توهین قرار می‌دهند.

 

 

هرچند محمد رسول الله با توجه به جلوه‌های هنری، داستان روان، جاذبه‌های معنوی و سایر فاکتورهای موجود به خوبی توانسته مخاطبان را به خود جلب کند اما به دلیل این‌که می‌تواند در عرصه مواجهه منطقی با مدعیان آزادی اندیشه نقش ماندگاری ایفا کند و از دریچه فرهنگ و در اقدامی صلح دوستانه این جریان مدعی را به چالش بکشد، شایسته‌ی تقدیر و حمایت است.

 

 

از سوی دیگر این فیلم پاسخی است حرفه‌ای به جریان خشن و جنایتکار تکفیری که با زدن نقاب دروغین اسلام، سعی دارد تا با تحریف اسلام و ارائه‌ی چهره‌ای خشن، روند بی‌سابقه‌ی اسلامگرایی در جهان را از شتاب بیندازد.

 

 

محمد رسول الله به عنوان فیلمی که در ژانر مذهبی ساخته شده است به خوبی نشان داد در صورتی که فیلمی درخور ومتناسب با شان اسلام و دارای محتوای مناسب در کشور ساخته شود حمایت و استقبال مردمی را با خود خواهد داشت و عدم استقبال مردم از سینما و برخی فیلم‌های سینمایی متوجه سازندگان و محتوایی است که برای آثار خود انتخاب کرده‌اند.

 

 

فضای سینماهای کشور این روزها به بهانه اکران محمد رسول الله به عطر معنویت آکنده شده است و جوانان و نوجوانان برای کسب شناخت بیشتر از پیامبر مهربانی‌ها به سینما وارد می‌شوند و ساعتی در چنین فضایی که دمادم آکنده به نام مقدس محمد (ص) تنفس می‌کند.

 

 

بد نیست سینماگران و مسئولان با مشاهده این فضا و استقبال خوبی که از سینمای مذهبی کشور شده است تمرکز بیشتری برای ساخت چنین فیلم‌هایی داشته باشند