«60 درصد تشکیلات وزارت کشور و استانداری‌ها احمدی‌نژادی هستند، 75 درصد مدیران کل استان‌ها از طیف قبلی (احمدی نژاد) هستند و وقتی به ما این آمارها را می‌دهند ما از خود می‌پرسیم: آیا اصلاح‌طلبان برای موفقیت امیدی دارند؟!» این‌ها را رییس سابق شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان و از اعضای مرکزی آن بیان کرده است، اینکه اقبال عمومی به علی محمد غریبانی و رفقایش در انتخابات مجلس چقدر است، مطلب پوشیده‌ای است که بعد از شمارش آرا روشن خواهد شد؛ اما گره زدن زُلف موفقیت اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو به سابقه و یا گرایشات سیاسی برگزارکنندگان دولتی آن، موضوع خطرناکی است که رنگ و بوی توطئه می‌دهد، به نظر می‌رسد پروژه‌ی شوم تازه‌ای در حال اجرا است!

_«تقلب» اسم رمز آشوب بود! این‌ها را رییس دفتر رییس دولت اصلاحات گفت، وقتی در پیشگاه مردم داشت از وطن‌فروشی‌های خود و رفقایش تعریف می‌کرد. ابطحی گفت: « تمرین نگه داشتن گسترده مردم در خیابان‌ها در چارچوب تقلب بود که می‌توانست معنا پیدا کند.» سال هشتاد و هشت بود که این جماعت با القای شک و شبهه در صحت و سلامت انتخابات باعث و بانی آشوبی شدند که تا چند ماه امورات مملکت و ترتیبات معیشت مردم را مختل کرده بود. تقلب آتش‌زنه‌ی هیزم آن فتنه بود. تلاش گسترده و سازمان‌یافته‌ی یک جریان سیاسی خاص، از ماه‌ها پیش از انتخابات با کوبیدن بر طبل تقلب، هیزم آتش‌بازی حوادث خرداد هشتاد و هشت را فراهم کرد. حمله به شورای نگهبان و متهم کردن این نهاد فراجناحی و زیرسؤال بردن آن با خبرسازی و سناریوپردازی‌های گوناگون، و القای تردید درباره عملکرد مستقل ستاد برگزاری انتخابات، از جمله ترفندهای رسانه‌ای جریان موسوم به سبز بود.

پدرخواندگان اجنبی جنبش سبز به خوبی می‌دانستند زیر سؤال بردن همزمان برگزارکنندگان و ناظرین یک انتخابات، چگونه می‌تواند موجب سلب اعتماد عمومی و ایجاد شبهه در اذهان مردم شود. به این ترتیب این موضوع و القای تقلب در انتخابات مطابق دستورالعمل‌ انقلاب‌های رنگین در دستور کار سبزها قرار گرفت. سبزها به خوبی توانستند در آن سال با اختلال در امنیت کشور و با آتش زدن هرچه سطل زباله بود، میلیاردها دلار ضرر برای مردم بتراشند. حجم خسارات مادی و معنوی که جنبش سبز به ایران و ایرانی زد، آنقدر زیاد بود که تا همیشه مطرود شود.  

_یک پژوهشگر ژاپنی‌الاصل که تبعه آمریکاست به آمریکایی‌ها می‌گوید: «باید ولایت فقیه را بزنید، اگر می‌خواهید در ایران موفق شوید باید ولایت فقیه را هدف قرار دهید» وقتی از او می‌پرسند چگونه می‌توان ولایت فقیه را زد، می‌گوید «در قانون اساسی ایران آنچه موجب قوام و بقای ولایت فقیه است، شورای نگهبان است، اگر بتوان این رکن را از قانون حذف کرد، ولایت فقیه هم در یک رفراندوم از بین می‌رود.»

این‌ها را آیت الله جنتی دبیر شورای نگهبان گفته بود در نماز جمعه این هفته‌ی تهران؛ اشاره‌ی او به مقاله فرانیسیس فوکویاما تئوریسین امریکایی است که در سال 2009 در وال استریت ژورنال به چاپ رسیده بود. فوکویاما، وضعیت امروز ایران را مشابه آلمان دوران قیصر دانسته و ضروری می‌داند اصل 110 قانون اساسی ایران منسوخ شود. وی در ادامه خواستار آن می‌شود که شورای نگهبان به نهادی مثل «دادگاه عالی» تبدیل شود. این حرف‌ها را بعد از فجایع سال هشتاد و هشت و با درس‌آموختن از تجربیات آن سال بیان کرده بود. او به خوبی با درس گرفتن از اشتباهات یانکی‌ها در روزهای بعد از انتخابات هشتاد و هشت، دانسته بود با وجود نهادی امین مثل شورای نگهبان، جمهوری اسلامی و قانون اساسیِ آن از گزند فتنه‌ها مصون اند.

آیت الله جنتی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود، با تأکید بر حفظ و حراست از آرای مردم در انتخابات، خطاب به "کسانی که مدام حق‌الناس را مطرح می‌کنند"، گفت: «این‌ها باید بدانند در انتخابات سال 88، چه کسی 40 میلیون رای ملت را حفظ کرد؟ این 40 میلیون رای مگر حق مردم و حق‌الناس نبود؟ این شورای نگهبان و مقام معظم رهبری بودند که رای 40 میلیون ایرانی را حفظ کردند که حق‌الناس بود، شما می‌گفتید انتخابات را باطل کنید. یعنی حق‌الناس 40 میلیون نفر را باطل کنید، هنوز هم در همین خط بازی می‌کنید!»       

در آستانه‌ی انتخابات اسفندماه، به نظر می‌رسد باز هم حمله به شورای نگهبان قانون اساسی و تخریب نهادهای دولتی برگزارکننده‌ی انتخابات در دستور برخی گروه‌های مطرود مردم قرار گرفته است. این جماعت که به خوبی از رویگردانی مردم بعد از خسارات هنگفتی که در حوادث هشتاد و هشت به ملت وارد کردند، آگاهند، و از اعتماد مردم و رأی آوردن در انتخابات یکسره نومید شدند، باز هم به حاشیه‌سازی و خوش‌خدمتی به اجانب دل بستند. به این ترتیب نباید چندان از حملات سازمان یافته‌ی اخیرشان علیه شورای نگهبان و حتی وزارت کشور تعجب کرد، مغزِ الکلی پدرخوانده‌هاشان _از فوکویاما گرفته تا بقیه_ از درانداختن طرحی نو درمانده است، دست یاختن به سناریوهای تجربه شده در سال هشتاد و هشت احتمالاً تنها سرابی است که پیش چشمان تشنه قدرت آن‌ها خودنمایی می‌کند.

استراتژی مجربی که ورشکستگان حوادث 88، در آستانه انتخابات ماه اسفند برگزیده‌اند، سناریوی دو سَر سودی است که آنها را در هر صورتی موجه جلوه خواهد داد، چه اینکه بعد از تأیید صلاحیت در معرض آرای مردمی قرار گرفته و برگزیده شوند، چه آن‌که به هر دلیلی رأی نیاورند. در صورت تحقق سناریوی نخست احتمالاً می‌کوشند تا مردم را در برابر نظام قرار دهند و در صورت دوم نیز همه‌ی کاسه کوزه‌ها را بر سر شورای نگهبان و دیگر نهادهای قانونی برگزارکننده‌ی انتخابات خواهند شکست.

با این همه ناظرین سیاسی معتقدند سناریوهای تاریخ مصرف گذشته‌ی آنها دیگر چندان اثربخش نیست و طشت چند و چون وطن‌فروشی‌هاشان مدت‌ها است از روی بام افتاده است!

دفتر تحکیم وحدت در نامه‌ای به دبیر شورای نگهبان نوشته است: دفتر تحکیم ضمن توجه به عملکرد غیرقابل انکار آقای هاشمی رفسنجانی و همچنین پیش‌بینی عواقب جبران‌ناپذیر نفوذ در مجلس خبرگان رهبری، ایشان را فاقد صلاحیت لازم جهت ورود به این عرصه می‌داند.

متن این نامه به شرح زیر است:‌

مجلس خبرگان رهبری به موجب ارتباطی که با جایگاه ولایت فقیه پیدا می‌کند، اهمیتی می‌یابد که حساسیت تایید و یا رد صلاحیت‌ها در این زمینه را دو چندان می‌کند. تلاش‌های همه جانبه دشمنان داخلی و خارجی در جهت خدشه‌وارد کردن به جایگاه آن یا نفوذ در آن نیز شاهدی بر این مدعاست.

همان گونه که خدمات قبل و بعد از انقلاب جناب آقای اکبر هاشمی رفسنجانی غیر قابل انکار است اقدامات و عملکرد آسیب‌زننده ایشان نیز بر کسی پوشیده نیست. آقای هاشمی رفسنجانی در جریان فتنه 88 با همنوا شدن با سران فتنه بر طبل رسوایی خویش کوبید. از زاویه خود با مسیر امام (ره)، انقلاب و ولی فقیه زمان را بیش از پیش نمایان ساخت و تاکنون نیز پس از گذر قریب به 6 سال هنوز حساب خود را از جاماندگان کشتی انقلاب جدا نکرده است. امروز نیز که به تعبیری شمشیر فتنه کند شده است، حیله جدید شورای رهبری را به راه انداخته است که با اصل ولایت مطلقه فقیه و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در تعارض است.

حملات مکرر هاشمی رفسنجانی به یکی از  ارکان نظام جمهوری اسلامی یعنی قوه قضائیه و همصدا شدن با دشمنان نظام در این زمینه به خوبی نشان از بی‌تدبیری ایشان و ارجح دانستن منافع اطرافیان خود نسبت به مسائل نظام دارد.

ما دانشجویان انقلابی و شاگردان مکتب حضرت روح الله و امام خامنه‌ای در اتحادیه دانشجوی دفتر تحکیم وحدت ضمن توجه به عملکرد غیرقابل انکار آقای هاشمی رفسنجانی و همچنین پیش‌بینی عواقب جبران‌ناپذیر نفوذ در مجلس خبرگان رهبری، ایشان را فاقد صلاحیت لازم جهت ورود به این عرصه می‌دانیم.

در پایان لذا از جناب عالی تقاضامندیم کما فی‌السابق طبق نظر امام راحل «بدون ملاحظه هیچ کس فقط و فقط خدا را در نظر داشته» و بر مبنای معیارهای اسلامی مانع از تائید صلاحیت آقای اکبر هاشمی رفسنجانی و ورود ایشان به مجلس خبرگان رهبری شوید که تاریخ اسلام سیف‌الاسلام‌های زیادی را به خود دیده است و بی‌شک ملاک حال فعلی افراد است.

نیره اعظم نواب احتشام رضوی، همسر شهید نواب صفوی در جمع دانشجویان شرکت کننده در اجلاسیه سراسری اتحادیه دوم تشکل‌های اسلامی سیاسی دانشگاه آزاد، سازمان اسلامی دانشجویان ایران(سادا) در خصوص زندگی‌اش باشهید نواب صفوی گفت که مشروح آن در زیر آمده است.

 پدرم نواب احتشام رضوی در سال 1326 رهبر انقلاب‌های خراسان شد و در برابر رضاشاه و تمامی طرفندهای اسلام ستیزانه او ایستادگی می‌کرد.

هرگز از یاد نمی‌برم در سال 1314 در مسجد گوهرشاد علیه رضا شاه در حالی بر منبر می‌رفت که فریاد می‌زد: بروید این رضا سیاه حمال را از تخت پایین بکشید زیرا او نوکر انگلیسی‌ها است.

پدرم مردم را از بر سر گذاشتن کلاه پهولوی بر حذر می‌داشت و بر منبر به مردم می‌گفت: مراقب باشید امروز کلاه پهلوی بر سر شما می‌گذارند و فردا حجاب را از سر زنان شما بر می‌دارند و دست ناموس و دختر و همسر شما را در دست اجنوی خواهند گذاشت.

در همین بین بود که به دستور پدرم بیش از پنج هزار کلاه پهلوی سوزانده شد و مردم و در تحصنی سه روزه در مسجد گوهرشاد مشهد تجمع کردند و متاسفانه رضاشاه پهلوی تاریخ ظلم وستم خود را سیاه تر کرده و دستور می‌دهد تا مردم را در مسجد به رگبار ببندند.

مجروحان حادثه مسجد گوهرشاد زنده به گور شدند

درهای مسجد را جهت ممانعت از خروج متحصنین بسته و آتش رگبار را بر مردمی که اسیر شده‌اند، می‌گیرند و تعداد زیادی را به خاک و خون می‌کشند و حتی تیری به پدرم اصابت می‌کند که البته تنها موجب زخمی شدن پدرم می‌شود.

پس از این حادثه است که رضاشاه از ترس افشا شدن جنایت بزرگی که مرتکب شده است دستور می‌دهد تا شهدا تمامی کشته شدگان و حتی زخمی و مجروحان این حادثه را در گورها و گودال‌های بزرگی که از قبل کنده شده است بر روی هم بریزند و زنده به گور کنند تا مردم از ابعاد این جنایت بی‌اطلاع بمانند.

پدرم بسیار به همه چیز اهمیت می‌داد و آداب هر کاری را برایمان تفسیر می‌کرد، او روحانی مبارزی بود که با وجود شجاعت در مقابله با ظلم و زور در میان خانواده دارای حسن خلق بسیاری بود و من نیز فرامین پدرم را با گوش جان اطاعت می‌کردم.

ما در منزل پدری در کنار اعضای خانواده چهار خدمه نیز داشتیم که امور زندگی را رتق و فق می‌کردند و من در شرایط کامل رسیدگی زندگی می کردم تا این که نواب صفوی در زندگی من قدم گذاشت و زندگی من را دچار تحول کرد.

البته سید مجتبی نواب صفوی و نواب اهتشام رضوی، پدر من یکدیگر را نمی‌شناختند؛ اما بعدها سید مجتبی به من گفت که خیلی دوست داشتم پدر شما راببینم زیرا در روزنامه پرچم اسلام مصاحبه‌های ایشان را خوانده بودم.

بالاخره پس از مدت ها و تبعید رضا شاه پسرش محمد رضا جهت استحکام بخشی پایه‌های حکومت خود از روحانیون و زندانیانی که پدرش مورد آزاد و اذیت قرار داده بود دعوت به حضور در دربار خود کرد تا به این شکل بتواند با همراه کردن روحانیت و افرادی که با سیاست‌های پدرش مخالف بودند با خود، راه انجام نقشه‌های شوم خود را هموار سازد.

دو روحانی نواب و انقلابی در دربار شاه با یکدیگر روبه رو شدند

به این شکل بود که در حالی که نواب صفوی بر سر موضوع دیگری در دربار شاه در انتظار شاه بود پدرم نواب اهتشام رضوی وارد می‌شود و در حالی که نگهبان نام پدرم را جهت شرفیاب شدن در محضر شاه صدا می‌زند سید مجتبی متوجه حضور فردی در دربار شاه می‌شود که انتظار و امید دیدنش را داشت.

حضور دو روحانی مبارز انقلابی با فامیلی نواب حتی نگهبانان و درباریان شاه را ترسانده بود و خیال باطل شاه با ادامه مقاومت‌های مردمی و روحانیون راه خود را ادامه داد.

پس از این دیدار بود که پدرم نواب صفوی را به منزل ما دعوت کرد و از آن جا که پذیرایی از مردان بر عهده پدر و برادرم بود و زنان و دختران خود را نشان نمی‌دادند من تنها نامی از نواب صفوی به عنوان مهمان در منزلمان را شنیدم و او را ندیدم.

در همین زمان‌ها بود که پدرم دچار عارضه قلبی شدند و سید مجتبی جهت دیدن پدرم به منزل ما آمد و از قضا خدمه جهت باز کردن در خانه حضور نداشت که من به پشت در رفته و گفتم کیه؟ که سید مجتبی پاسخ داد نواب صفوی هستم جهت دیدن پدر آمده‌ام.

سه بله ازدواج را از پشت در به سید مجتبی گفتم

که من گفتم پدر در بیمارستان هستند و نواب صفوی در حالی که بسیار نگران شده بود به بیمارستان رفت. روز بعد نیز نواب صفوی پشت در حاضر شد و باز هم من به پشت در رفته و گفتم کیست؟ که سید مجتبی گفت: پدر گفته‌اند در منزل کمبودی نیست؟ که من گفتم خیر در این شرایط بود که سید مجتبی پرسید شما سبیه حاج آقا نواب هستید؟ که من گفتم بله سید مجتبی دوباره سئوال کرد بله؟ و من گفتم بله و برای بار سوم پرسید بله؟ که من هم برای سومین بار بله را به او گفتم و بعدها فهمیدم نواب بله ازدواج را از من در پشت در گرفته بود.

پس از این بود که نواب در بیمارستان من را از پدرم خواستگاری کرد و گفت: اجازه می‌دهید همان نسبتی که حضرت علی(ع) نسبت به امیرالمومنین(ع) پیدا کردند را به من بدهید؟ که پدرم گفت: با کمال افتخار و این چنین شد که با وجود اصرار مصطفی برای قرار دادن 100 هزار سکه مهریه پدرم مانع شد و خواست مهر حضرت زهرا (س) را در نظر بگیرند.

مراسم عقد من با حضور آیت الله صدر و آیت الله حجت انجام شد و من با مردی که دنیای اخلاق بود زندگی خود را بدون تشریفات آغاز کردم.

سید مجتبی در خانه من را با جنان ملایمتی صدا می‌زد که اصلا نمی‌توانستی باور کنید مردی که بر سر نظام شاهنشاهی  و ظالمان بر منبر آن گونه فریاد می‌زند دارای چنین روح لطیفی باشد.

زندگی من پس از ازدواج با نواب صفوی شکلی پنهانی یافت؛ زیرا مدام مجبور بودیم برای فرار از دست ماموران شاه از این خانه به آن خانه برویم و گاهی ساعت‌ها در خزینه بدون دریافت آب و غذا می‌ماندیم تا مهمانان افرادی که در خانه آن‌ها پنهان شده‌ایم از منزلشان بروند.

در این مدت من هرگز از سید مجتبی چیزی نخواستم و او هر بار پولی به دستش می‌رسید به من می‌داد تا خرج کنم. گاهی 500 تومان به من می‌داد که من برای باردار شدن از نواب صفوی خرج دکتر می‌کردم؛ اما به دلیل داشتن سن پایین، بارداری من به طول انجامید.

در طول هشت سال زندگی سید مجتبی به من اعتراضی نکرد

در طول زندگی هشت ساله من و سید مجتبی او هرگز بر سر من فریاد نزد و اعتراضی به من نداشت؛ اما با این وجود من مراقب بودم تمام سعی خود را انجام دهم کاری نکنم که شان اور را پایین بیاورد.

روزی کفش سه کُلته زرشکی رنگی پوشیدم که در آن زمان بالاترین پاشنه کفش را کفش سه کلته می‌گفتند. مادر سید مجتبی از من پرسید چرا این کفش را پوشیدی؟ گفتم مجتبی خریده است گفت: شما باید کفش بدون کلته و سیاه رنگ را بپوشید؛ زیرا همسر شما یک روحانی است و من از عشق مجتبی که رفتاری نکنم که در شان او نباشد گالشی سیاه رنگ خریدم و تا همیشه با گالش راه می‌رفتم.

من با تمام سلول‌های تنم سید مجتبی را دوست داشتم هنگامی که او شهید شد من 22 سال داشتم و از مجتبی یک فرزند دختر پنج ساله، یک فرزند دختر دو ساله و یک فرزند دختر شش ماهه باردار بودم.

زمانی که خبر شهادت و تیرباران سید مجتبی به من رسید حس جنون به من دست داد؛ زیرا راضی بودم خودم و سه فرزندم را به تیر ببندند؛ اما مجتبی آسیبی نبیند.

 روز بعد جهت انجام مراسم تشییع و خاکسپاری بر سر قبر شهید در عسگر آباد تهران آماده شدم در حینی که خود را بر روی خاک انداخته بودم مامور شاه با چکمه به سر شانه من زد که بس است.

من هم در حالی که از خود بیخود شده بودم برخواستم و یک ساعت و نیم بدون وقفه در نقد شاه و ماموران این حاکم یزیدی مرثیه خواندم.

پس از شهادت سید مجتبی در سال 1334 من دیگر نمی‌توانستم قبول کنم کسی را به جای او بپذیرم؛ اما سید مجتبی از من خواست در صورت شهادتش ازدواج کنم که با اصرار پدرم از میان 27 خواستگار مطرحی که داشتم، پسر عمه‌ام را قبول کرده و از وی نیز چهار فرزند شامل دو دختر و دو پسر به دنیا آوردم.

از بهترین خاطرات من حضور حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب در همین منزل است که ایشان تعریف کردند در مدرسه سلیمانیه نواب صفوی را دیدند و در حالی که در مسجد شربت پخش می‌کردند نواب پشت بلندگو می‌گوید هر کس از این شربت بخورد شهید می‌شود که مقام معظم رهبری نیز از شربت شهادت تعارفی سید مجتبی نصفه خورده‌اند.

به نظر من دانشجویان و فعالان تشکل‌های دانشجویی باید عامل به آن چه می‌گویند باشند و مردم را به کاری دعوت کنند که خود در رفتارشان به آن عمل می‌کنند.

نواب صفوی در هدایت دختران و زنان بدحجاب اعتقاد داشت باید اول این افراد را تربیت کرد و تحت درمان اعتقادی عالمان قرار داد و سپس برای این زنان و دختران همسرانی در شانشان پیدا کرد و آنها را از برهنگی و عرضه خود نجات داد.

در پایان از جوانان می‌خواهم به ازدواج فکر کنند و همسری دارای اعتقاد و اخلاق اسلامی را در کنار خود قرار دهند من و سید مجتبی دی ماه 1326 ازدواج و او را برای همیشه در دی ماه 1334 به دست آوردم و در راه انقلاب همه تلاش خود را کرده‌ام؛ اما موفق بودن یا نبودم را باید خداوند مشخص نماید.

سه ساعت حضور در کنار این زن بزرگ را حس نکردم و به اجمال مهمترین نکات این گفت‌وگوی زیبا را منتشر کرد تا شاید جوانان همین شهر و دیار بدانند در جوارشان زنان و مردانی به دور از هیاهو زندگی می‌کنند که برای تاریخ این انقلاب بزرگ جانفشانی‌ها کرده‌اند