اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در مورد توافق جدید هسته ای خطاب به ملت شریف ایران بیانیه‌ای را صادر کرد که به شرح زیر است :

آنانیکه تاریخ را به یاد نمی آورند محکومند که تاریخ را تکرار کنند

بسمه تعالی

ملت شریف ایران

ضمن تبریک فرارسیدن عید سعید فطر و آرزوی قبولی طاعات و عباداتتان ، فرزندان شما در اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در این برهه حساس و تاریخی بر خود واجب می دانند نسبت به مسئله ای که 12 سال از زندگی شان خوشحالی ها و ناراحتی های زیادی را برایشان به وجود آورده مطالبی را جهت ثبت در تاریخ خدمتتان عرض نمایند.

شاید این بیانیه با آنکه عده ای نمی خواهند بشنوند حداقل گواهی برای این اتحادیه می باشد که آیندگان نگویند در فضای غبارآلود جهانی که مستکبران و ثروتمندان و زورگویان بین المللی از همه طرف بر ایران تاختند و تحریمش نمودند و بهترین فرزندانش شهدای هسته ای را نه به جرم تولید سلاح های کودک کش، بلکه به جرم بالا بردن مرتبه علمی کشورشان و دستیابی به پیچیده ترین علوم قرون 20 و 21 میلادی فقط به دلیل اینکه ایرانی حق دستیابی به این علوم را ندارد کشتند و فرزندانشان را یتیم نمودند اینان سکوت کردند و عزت را قربانی مصلحت نمودند

از قدیم معلمان ما به ما یاد داده اند بر خلاف قدرت های تازه به دوران رسیده غربی، ما 3000 سال تمدن ایرانی و اسلامی و تاریخی پر فراز و نشیب در جنوب غرب آسیا داشته ایم که اگر آن را نخوانیم و مرور نکنیم یادمان می رود روزی چه جنایتکارانی از آشور و سلوکی و مقدونی و مغول و عثمانی و پرتغالی و بریتانیایی و روس و آمریکایی بر خاک پاک این مملکت قدم نحسشان را گذاشته اند و چه بی ناموسی ها و غارت ها و ذلت ها  را بر ما روا داشته اند و اساتید ما در دانشگاه ها به درستی این جمله را به ما تدریس نموده اند که (آنانیکه تاریخ را به یاد نمی آورند محکومند که تاریخ را تکرار کنند) و ما نیز چون شاگردان خوب مکتب خانه ایران چندین برگ از تاریخ را دوباره یادآوری می نماییم

حدود 100 سال پیش در سال 1919 میلادی یا همان1299هجری شمسی بعد از فروکش جنگ جهانی اول و کودتا اکتبر شوری و متلاشی شدن روس و روی کار آمدن حکومت سرخ شوروی، انگلیسی ها قراردادی را با کشورمان ایران امضا نمودند قرار دادی که در مقدمه آن از دوستی و مودت و روابط خوب بین دو کشور سخن به میان آمده و در بند اول با قاطعیت از احترام به استقلال ایران دم زده و در بند دوم از فرستادن متخصصان و مستشارانی که برای آبادانی این مملکت نیاز است سخن گفته و در بند سوم از کمک برای ایجاد قوه متحدالشکل برای ایجاد نظم در داخل و سرحدات سخن به میان آوردند و در بند چهارم از کمک استقراضی نقدی به ایران جهت آبادانی کشور و حل مشکل مالی دولت در بهبود اوضاع با خوشرویی تعهد دادند و در بند پنجم برای نجات ایران قحطی زده قول همکاری در جهت ایجاد راه آهن و ترقی سیستم حمل و نقل را داده و درنهایت در بند ششم در جهت تسریع واردات و صادرات ایران و گمرک کمک به ایران نمایند و به راستی با خواندن این قرارداد از دید هر انسانی چقدر انگلستان با ادب و جنتلمن و نوع دوست بود که سعی داشت گذشته را جبران نماید و مشکلات ما را حل کند

و براستی چه و چگونه می شود که این قرارداد کادوپیچ شده رنگین به اجرا درنمی آید و دستکش مخملین انگلیس توسط مردم رسوا می شود و نمایندگان مجلس وقت از نیت مستتر در توافقنامه 1919 آگاه میشوند که واقعیت قضیه آن است که انگلیسی ها می خواهند با این قبیل حمایت ها مانند دیگر بلاد و سرزمین ها که بعد از جنگ جهانی اول نیاز به پیشرفت داشتند استقلال ایران را از بین ببرند و ایران را تحت الحمایه نمایند و دست چدنی انگلیس در پیشگاه ملت از آستین بیرون می آید و 8 ماه بعد از عدم اجرا آن توافق در 3 اسفند 1299 کودتا انگلیسی رضا شاه رخ می دهد وسید ضیا انگلیسی دوست بر سر کار می آید و مردم از نیت شوم غربیان دوباره آگاه می شوند که برای روس و انگلیس و آمریکا و فرانسه فرقی نمی کند احمد شاه حاکم باشد یا سید ضیا تنها فرق آن است که آنان ملت ها را به ذلت بکشانند و منابع و ثرمایه هایشان چه مادی و چه معنوی چه کالایی و چه مغز های دانشمندانشان را به غارت ببرند و آنان را سالها عقب تر از خود نگه دارند

و اما امروز یعنی 30 تیر ماه 1394 بعد از 12 سال از مطرح شدن پرونده ایران به عنوان تهدید برای صلح جهانی و آرامش بشری و کشمکش بین دول غربی در ابتدا انگلیس و فرانسه و آلمان و بعد از آن شورا امنیت و 5+1 و اتحادیه اروپا و رایزنی ها و گفت و گوهای دو جانبه و چند جانبه از سوی دبیران شورای عالی امنیت ملی وقت یعنی آقایان روحانی و لاریجانی و جلیلی و وزیر امور خارجه کنونی یعنی آقای دکتر ظریف و قرائت بیانیه ها و توافقات مختلف در این 12 سال آن چیزی که در نهایت به آن رسیده و به دست آورده ایم پذیرش داشتن حق مسلم مان فناوری هسته ای است، فناوری که نه تنها در حوزه تولید و فروش انرژی و جایگزینی آن در قرن اخیر به جای نفت و گاز بلکه در حوزه پزشکی و درمان بیماری ها و کشاورزی و دامپروری و تولید آب شیرین و صد ها زمینه دیگر کاربرد دارد را شاهد بوده ایم

ولی آیا تنها ما به دنبال پذیرش فناوری مان در طول این 12 سال بودیم اگر اینطوری باشد بسیاری از کشورهای غربی و شرقی 36 سال است که نظام جدید ما جمهوری اسلامی ایران را قبول کرده اند و مطمئنا نه تنها دشمنی شان با این پذیرش کم نشده است بلکه هر سال به بهانه ای درصدد دشمنی و ضربه زدن به ما قدم برداشته اند پس باید یاد آوری نماییم پذیرش فناوری هسته ای حتی با این 3.6 درصد غنی سازی که در گذشته به 20 درصد آن دست پیدا نموده بودیم مشکل را حل نمی نماید

به گواه تاریخ قراردادهایی که اینان با هر کشوری بسته اند حتی اگر ظاهری زیبا و فریبنده داشته باشد در نهایت به دنبال زانو درآوردن کشورهای دیگرند و آخرین نمونه زورگویی شان را نیز در قطعنامه اخیر شورا امنیت شاهد هستیم، قطعنامه ای که برای اولین کشورهای حق وتو دار از حق وتو ظالمانه شان بعد از جنگ جهانی دوم گذشته اند و قرار گذاشته اند که اگر یکی از طرف های این قطعنامه جدید شورا امنیت بر ضد برنامه هسته ای ایران شکایتی به میان آورد و در شکایت خود قانع نشود تحریم ها دوباره برگردد و کشوری نتواند جلو بازگشت تحریم ها را بگیرد یعنی زین پس ما فقط باید نگرانی ها و شکایات ایشان را در قبال صنعت هسته ای و بعضا نظامی رفع نماییم که خدای ناکرده یکی از این کشورهای به ظاهر محترم از دست ما ناراحت نشود و ما را متهم نکند

ملت شریف ایران شما از نسل آنانی هستید که با تیزبینی نگذاشتند قرارداد 1919 بر فرزندان این ملت با تمام زیبایی های ظاهری اش تحمیل شود تحریم های ناجوانمردانه غرب در قبال ما مشکل اصلی ما نیست، مشکل اصلی ما و اقتصاد ما و صنعت ما و سیستم اداری ما درون خود مرزهایمان است، آنجایی که هر روز خبر فلان دزدی یا اختلاس کوچک و بزرگ را می شنویم، آنجایی که صدها پروژه نیمه تمام هر روز جلو چشمانمان رژه می روند، آنجایی که سیستم اداری تنبل ما کار مردم را به کندی راه می اندازد، آنجایی که مصرف گرایی و چشم و هم چشمی در خرید کالای مارک دار خارجی تولیدکننده داخلی را زمین گیر می کند و کارگرش را اخراج، آنجایی که گردشکری ترکیه و دبی و سواحل جنوب شرقی آسیا را عده ای با سرمایه ایرانی رونق می دهند و بسیاری از مناطق گردشی ایران مشکل سرمایه گزاری داخلی دارند، آنجایی که بانک ها به جای کمک و حل مشکل تولید وارد بازار دلالی و خرید و فروش و امور خدماتی میشوند و ده ها مشکل دیگر

پس در این برهه ازمردم شریف ایران و مجلس شورای اسلامی و شورای امنیت ملی خواهشمندیم در هنگام تایید قراردادهای رنگین چون اجداد 100 سال پیششان چون شهید مدرس چشمانشان را خوب باز نمایند و درست تحرکات دیگران که مطمئنا دوست ما نیستند را زیر نظر بگیرند و در صورت وجود نیرنگ، دسیسه هایشان را خنثی نمایند که برای ما ننگ است که وزیر امور خارجه یا یکی از مسئولین مان را چون متهمی به سازمان ملل بکشانند و از کشورمان بازپرسی نمایند وعزت 3000 ساله ایرانی را زیر پای نحسشان لگد مال کنند و آیندگان بنویسند اجداد ما در سال 1394 تن به هر چیزی دادند که عده ای از شمال شهر تهران با بنز و ماشین های مدل بالا در خیابان ها خوشحالی کنند که انرژی هسته ای را دادیم و .... به دست آوردیم

اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان

امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی)، فرمانده معظم کل قوا در بخشی از خطبه‌های نماز عید سعید فطر با اشاره به فضای تهدیدآمیز موجود و ادامه رجزخوانی برخی از مقامات آمریکا و تکیه دشمنان بر مسائل دفاعی ایران فرمودند: «به فضل الهی

قابلیت‌های دفاعی و حریم امنیت کشور حفظ خواهد شد و جمهوری اسلامی هرگز تسلیم زیاده‌خواهی دشمنان نخواهد شد».

این بیانات از آن‌رو اهمیت دارد که توانمندی‌های به‌دست‌آمده ایران در عرصه نظامی و دفاعی طی سال‌های گذشته، از مهم‌ترین عوامل بازدارنده در برابر تهدیدات نظامی دشمن بود که دشمن برای حفظ آبرو و هیبت نظامی‌اش در اظهارات علنی

کمتر به آن می‌پرداخت؛ اما براساس پاره‌ای اخبار و نیز تحفظاتی که از خود نشان می‌داد، نگرانی‌اش از توان نظامی ایران را تأیید می‌کرد. نقش قدرت نظامی ایران در حفظ حدفاصل جلوگیری از درگیری نظامی آمریکا با ایران و تأمین امنیت

فراگیر کشور در برابر تهدیداتی که منطقه را فراگرفته، سبب شد تا هرگونه دسترسی به مراکز نظامی ایران از رهگذر توافق هسته‌ای، خط قرمز اعلام شود؛ اما گویا طرف مقابل قصد دارد تضعیف توان نظامی ایران را با دور زدن بخشی از این

خط قرمز از طریق پیش‌نویس قطعنامه‌ای که درباره توافق هسته‌ای قرار است در شورای امنیت سازمان ملل تصویب شود، با ایجاد محدودیت برای صنعت موشکی ایران دنبال کند که به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست؛ از این‌رو، ضروری است مقامات

مسئول در این‌باره قاطع و واضح موضع‌گیری و آن را رد کنند و اجازه ندهند دشمن با کاهش امنیت نظام، امنیت خودش را افزایش دهد.

اگر توافق کنیم دلار ارزان می شود. بدون ویزا سفر می کنیم. همه چیز ارزان می شود. اقتصاد ایران متحول می شود. سرمایه گذاران خارجی روانه ایران می شوند. آلودگی هوا کاهش می یابد. مشکل آب حل می شود. ادعاها و یا وعده هایی که در یکسال و اندی اخیر بارها و بارها از زیان مسئولان دولت یازدهم شنیده شد.

ایران و 1+5 به یک جمع بندی در مذاکرات رسیدند اما به یک باره همه چیز برعکس شد. قیمت ها در بازار ارز رو به افزایش گذاشت. شاخص کل در تالار بورس پس از چند روز افزایش، سقوط کرد و کالاهای اساسی نیز با بخشنامه معاون اجرایی رئیس جمهور گران شد.

طبق این بخشنامه، هرگونه افزایش قیمت کالاها و خدمات اولویت اول شامل کالاهایی نظیر گندم، آرد، نان، قند و شکر، مرغ، تخم مرغ، برنج، روغن نباتی، گوشت قرمز، کره، شیرخام؛ کودهای اوره، فسفات و پتاس، محصولات لبنی پرمصرف (شیر پنیر ماست)، انواع کالاهای یارانه ای (حسب ضرورت و اعلام کارگروه تنظیم بازار) در سال جاری تا سقف 6 درصد (صرفا بر اساس سهم هزینه های سوخت و حامل های انرژی، حقوق و دستمزد و… در قیمت تمام شده کالاها و خدمات) با تصویب سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان و بیش از آن پس از تایید سازمان مذکور (هیات تعیین و تثبیت قیمت ها) مستلزم اخذ مصوبه از کارگروه تنظیم بازار است.‎

محمد رضا نعمت زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز صبح روز جاری (29 تیرماه) از ابلاغ بخشنامه شریعتمداری به وزارتخانه مطبوعش خبر داده و دلیل افزایش قیمت ها را رشد هزینه‌های تولید از محل دستمزدها و هزینه انرژی اعلام کرد.

مدت زیادی نمی گذرد از زمانی که مسئولین از اهمیت توافق هسته ای بر وضعیت اقتصاد و معیشت مردم سخن می گفتند و همه مشکلات اقتصادی را به گردن تحریم ها و البته آثار سوء مدیریتی در دولت دهم نسبت می دادند.

تا پیش از جمع بندی مذاکرات بود که معاون اول رئیس جمهور از فشار اقتصادی ناشی از تحریم ها سخن می گفت و بالا بودن نرخ ارز را به این تحریم ها نسبت می داد اما درست یک روز بعد از توافق شاهد بودیم که وی گفت: «البته برخی رخدادها می تواند به صورت انتظارات ایجاد شود و تاثیری روی قیمت ها بگذارد.»

وی همچنین در حالی که بسیاری از کارشناسان بارها و بارها به وی متذکر شده بودند که بهبود وضعیت اقتصادی کشور نه به رفع تحریم ها بلکه به یک برنامه ریزی صحیح نیاز دارد، به یک باره گردشی 180 درجه در مواضع خود ایجاد کرد و گفت: « برای این که منابع منجر به رفاه شود نیاز به برنامه ریزی صحیح است که آن برنامه ها هم یک شبه اجرا نخواهد شد.»

همچنین پیش از این ادعا میشد پس از رسیدن به یک توافق هسته ای درآمدهای ناشی از فروش نفت ایران دوبرابر خواهد شد. ادعایی که آن نیز پس از جمع بندی مذاکرات تغییر کرد و حال معاون شرکت ملی نفت آن را معجزه می خواند و می گوید: «معجزه‌ای بلافاصله پس از حصول توافق احتمالی هسته‌ای در صنعت نفت رخ نخواهد داد.»

روزنامه های حامی دولت نیز که در مدت مذاکرات همواره آن را کلید حل مشکلات کشور و ملت می دانستند حال در ارزیابی شرایط اقتصادی پس از تحریم نوشتد: توافق معجزه نمی‌کند.

به عنوان مثال روزنامه اعتماد می‌نویسد: ماراتن هسته‌ای به خط پایان نزدیک می‌شود. اقتصاد ایران در انتظار است. حالا برخی از روزهایی سخن می‌گویند که در آن خبری از تحریم نیست اما تهدید همیشه وجود دارد. اقتصاد درونزا می‌تواند تحریم‌ها را به حداقل برساند.

این روزنامه افزود: هر چند تصورات متفاوتی از فردای توافق و تحریم در ذهن افکار عمومی نقش بسته است و برخی این تصور را با زبان طنز به تصویر می‌کشند اما آنچه حقیقت دارد این است که توافق معجزه نخواهد کرد. شاید بررسی وضعیت اقتصادی ایران در سال‌های پیش از این، قبل از تشدید تحریم‌ها و قبل از آنکه تحریم خود را نشان بدهد، گویای آن باشد که اقتصاد ایران از چه موقعیتی برخوردار است و با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند. تولید مبتنی بر واردات، خام‌فروشی، وابستگی به نفت، سطح پایین دستمزدها و بهره‌وری اندک همگی سبب شده است اقتصاد ایران از مشکلات فراوانی رنج ببرد.

واقعیت این است که در سال های گذشته مذاکرات هسته ای و رسیدن به یک توافق خوب به جد مورد توجه سیاستمداران کشور قرار گرفت تا از این رهگذر کشورمان از سد تحریم ها عبور کند. اهتمام دولت یازدهم نیز در بخش اقتصادی به رفع کامل تحریم ها به ویژه تحریم های نفتی معطوف بوده است و می توان گفت یکی از دستاوردهای مهم توافقات هسته ای، بازگرداندن درآمدهای نفتی بلوکه شده ایران به کشور است. اما بازگشت حدود 120 میلیارد دلار پول بلوکه شده به چرخه اقتصادی کشور چه اثراتی دارد؟ شاید موضوعی که بیش از بازپس گرفتن این دلارها باید مورد توجه مسئولان و سیاستمداران کشور قرار گیرد، نحوه تزریق این درآمدهاست چرا که تزریق نادرست این درآمدها می تواند اثرات منفی جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد.

در این بین تولیدکنندگان شاید بیش از هر گروه دیگری از سرازیری ارزهای بلوکه شده نفتی به اقتصاد ایران واهمه دارند. این گروه معتقدند در صورتی که موج حضور این دلارها هدایت نشود، شاهد سونامی ای بسیار مخرب تر از تحریم ها خواهیم بود که طبیعتا اقتصاد ایران در شرایط پس از تحریم را بیشتر از شرایط عادی مورد تهدید قرار خواهد داد چرا که پس از رفع تحریم ها علاوه بر این ارزهای بلوکه شده، ارزهای ناشی از افزایش فروش نفت، ارزهای ناشی از ورود سرمایه گذاران خارجی و همچنین ارزهای ناشی از صادرات غیرنفتی نیز وارد اقتصاد ایران می شوند که این فرایند جایی با دلواپسی همراه می شود که سیل این جریان باز هم به سمت نفت و گاز رفته و سایر صنایع تولیدی و صنعتی از آن بی بهره بمانند.

علاوه بر آن نگرانی ناشی از افزایش واردات انبوه را نیز نباید نادیده گرفت. همانگونه که پیش از این نیز بیان شد بیم آن وجود دارد با افزایش درآمدهای ارزی دولت و تزریق بی هدف این درآمدهای ارزی به بازار، کاهش قیمت ارز را به دنبال داشته باشد که خود از عوامل افزایش واردات است. افزایش واردات نیز در درجه اول تولید را تحت الشعاع قرار می دهد که در ادامه این فرایند اشتغال مورد هدف قرار خواهد گرفت.

بله باید اذعان داشت در شرایط پس از لغو تحریم‌ها که آغاز فصل جدید اقتصاد ایران است، عدم هدایت دلارهای بلوکه شده، افزایش درآمدهای نفتی و نیز ازدیاد برخی خطوط اعتباری برای پروژه‌های اقتصادی چالشهای اساسی خواهد بود که برای چیره شدن بر این چالشها بایستی دولت نقشه راهی برای حمایت از صنایع کوچک و متوسط داشته باشد.

بررسی‌های به عمل آمده نشان می دهد بیشتر تمرکز سرمایه گذاران خارجی بر صنایع بزرگ کشور می باشد و این در حالی است که ممکن است این سرمایه گذاران خارجی به سمتی بروند که با شرکت‌های بزرگ دولتی یا حتی شبه دولتی وارد سرمایه گذاری‌های مشترک و حتی مذاکره شوند، بنابراین باز هم صنایع کوچک و متوسط کشور از این افزایش درآمدهای ارزی کشور بی‌نصیب می‌مانند.

در شرایطی که برخی سودجویان با استفاده سوء از تحریم ها هر روز چاق تر و چاق تر شده اند، طبیعتا چوب لای چرخ استفاده بهینه از دلارها خواهند گذاشت و عدم هدایت درست این منابع توسط دولت سبب بروز مشکلات تازه در اقتصاد ایران خواهد شد.

در اینکه تمامی مشکلات اقتصادی ایران به تحریم ها ارتباط ندارد جای هیچ شکی نیست. نکته ای که بارها و بارها نیز به آن پرداختیم اما موضوع این است که چرا تا پیش از رسیدن به این جمع بندی، همواره سخن از اهمیت رفع تحریم ها و تاثیر آن بر اقتصاد کشور و معیشت مردم بود اما پس از رسیدن به این توافق حال همه این سخنان خیال باطل و انتظار بی جا و معجزه وار خوانده می شود؟

کربی در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسید منظور جان کری در سخنان دیروزش که توافق را یک توافق ابدی اعلام کرد چیست ،گفت: وزیر خارجه به طور دقیق درباره اینکه این توافق یک توافق ابدی است صحبت کرد. به نظرم رئیس جمهور چند دقیقه پیش هم در این رابطه سخنرانی کرد.مطمئنا در این توافق برخی مفاد مربوط به غنی سازی وجود دارد که برخی از آنها ده ساله و برخی از آنها پانزده ساله است.در توافقاتی که ایران درباره پروتکل الحاقی داشته است این توانایی را برای بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی ایجاد می کند تا بتوانند به نظارت و ارزیابی خود ادامه دهند که برخی از اجزای آن همیشگی هستند.

وی افزود: لازم است که به این نکته اشاره کنم که افراد به این موضوع توجه نکرده اند.اگر شما نگاهی به پاراگراف اول مقدمه در صفحه اول توافق داشته باشید جمله آخر آن می گوید ایران متعهد شده است که هرگز برای دستیابی به سلاح اتمی تلاش نکند.این نخستین پاراگراف توافق است.آخرین جمله می گوید که ایران متعهد شده است که هرگز به دنبال تلاش برای دستیابی به تسلیحات اتمی نباشد.این نخستین پاراگراف توافق است.

کربی در ادامه در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره راستی آزمایی گفت: راستی آزمایی در این توافق اثراتی ماندگار خواهد داشت و به ما تضمینهای لازم را که آنها به تعهداتشان عمل کرده اند ، خواهد داد.

وی افزود: مکانیسم بازگشت تحریمها وجود دارد و زمانی که هم پیمانان ما در گروه پنج به علاوه یک بتوانند این موضوع را راستی آزمایی کنند و به سازمان ملل اعلام کنند که ایران مدتهاست که به تعهداتش بر اساس توافق پایبند نیست آنگاه این گزینه در دسترس است.تحریم های یکجانبه آمریکا همچنان بر ضد ایران وجود خواهند داشت و به قوت خود باقی خواهند ماند.

کربی در پاسخ به این سوال که آیا موضوع بازگشت تحریمها پس از ده سال منقضی خواهد شد،گفت:نه این بخش پایدار و همیشگی در توافق است.